Έχουν ήδη περάσει δεκαετίες, από τότε πού άρχισε να αποκαλύπτεται, η ύπαρξη κρυφών, υποσυνείδητων μηνυμάτων σε τραγούδια, έντυπα, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές। Σε προϊόντα δηλαδή μαζικής κατανάλωσης. Το περιεχόμενο αυτών των κρυφών μηνυμάτων τα οποία στοχεύουν στο υποσυνείδητο, είναι κατά κανόνα σκοτεινής φύσεως και έχουν την ιδιότητα να μην γίνονται αντιληπτά, την στιγμή που δρουν.
Η λέξη τραγούδι προέρχεται από την φράση «Ωδή εις τον Τράγο», όπως και η λέξη Τραγωδία. Πράγματι η συντριπτική πλειοψηφία των μηνυμάτων αυτών είναι Ωδές εις τον Τράγο.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες τέτοιων μηνυμάτων. Τα εσκεμμένα, αυτά δηλαδή που ανθρώπινος δάκτυλος, κρυφά τοποθέτησε, τα οποία συναντώνται συνήθως σε κινηματογραφικές / τηλεοπτικές παραγωγές, σε διαφημίσεις, έντυπα .κα. Και τα ακούσια, αυτά δηλαδή στα οποία ο άνθρωπος δημιούργησε εν αγνοία του όπου συναντώνται κυρίως, σε τραγούδια. Και οι δύο αυτές κατηγορίες μηνυμάτων, έχουν σαν θεματολογία, την εξύμνηση σκοτεινών δυνάμεων/ οντοτήτων. Στην πρώτη περίπτωση, ο άνθρωπος γίνετε συνειδητός συνεργάτης αυτών των δυνάμεων. Στη δε δεύτερη ο άνθρωπος γίνετε εν αγνοία του όργανο αυτών.
Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ολόκληρη βιομηχανία υποταγής συνειδήσεων που σκοπό έχουν την απόλυτη ύπνωση μας, χωρίς να λειτουργούμε πλήρως αυτοβούλως. Γι' αυτό το λόγο σήμερα στην κοινωνία δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχει ηθική και αξίες. Όλα είναι καθοδηγούμενα από τα ΜΜΕ.
