Σε λίγο θα γίνουν οι εκλογές για τους δήμους
και τις περιφέρειες της χώρας.
Ο κυρίαρχος λαός θα μιλήσει.
και τις περιφέρειες της χώρας.
Ο κυρίαρχος λαός θα μιλήσει.
Ύστερα όλοι θα επιστρέψουν και πάλι στην καθημερινότητά τους και οι δρόμοι θα καθαριστούν από τα διαφημιστικά των μονομάχων.
Ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε ψύχραιμα κι ελεύθερα,
για τις τύχες του, όπως γίνεται πάντοτε.
Μελέτησε ψύχραιμα το πρόγραμμα όλων των συνδυασμών, αλλά και κρίνοντας ακόμη και από το ποιοι σύμβουλοι υποστήριζαν τον κάθε υποψήφιο έδωσε την ψήφο του.
Με γνώμονα το καλό φυσικά και την προοπτική ανάπτυξής της περιοχής του και μόνο.
Αυτά όμως γίνονται στην Ελλάδα.
Ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε ψύχραιμα κι ελεύθερα,
για τις τύχες του, όπως γίνεται πάντοτε.
Μελέτησε ψύχραιμα το πρόγραμμα όλων των συνδυασμών, αλλά και κρίνοντας ακόμη και από το ποιοι σύμβουλοι υποστήριζαν τον κάθε υποψήφιο έδωσε την ψήφο του.
Με γνώμονα το καλό φυσικά και την προοπτική ανάπτυξής της περιοχής του και μόνο.
Αυτά όμως γίνονται στην Ελλάδα.
Στη χώρα όμως που ζω, οι εκλογές γίνονται διαφορετικά.
Οι εκλογές στη χώρα μου είναι μια ευκαιρία
να διασκεδάσει ο κόσμος και να ξεσκάσει
από τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Είναι μια ευκαιρία να εκτονωθεί και να νιώσει λίγο εξουσία, στο μερίδιο που του αναλογεί φυσικά, αφού
όλοι έχουν στην κατοχή τους εκείνη τη μία πολύτιμη ψήφο μέχρι τη στιγμή που θα ψηφίσουν.
Μία ψήφος, αλλά πολλές φορές είναι θαυματουργή αφού μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Κάποιοι βέβαια έχουν και περισσότερες, ανάλογα με το πόσους επηρεάζουν.
Παππούδες και γιαγιάδες, ξεχασμένοι πάρα πολύ καιρό, ξαφνικά γίνονται το μήλο της έριδος ανάμεσα στους συγγενείς για το ποιος θα τους πάει να ψηφίσουν στην κάλπη.
Ξαφνικά άγνωστοι άνθρωποι, σου χαμογελούν σε χαιρετούν στον δρόμο και σου σφίγγουν το χέρι.
Φίλοι και συγγενείς ξανασυναντιόνται έστω και για λίγο και ανταλλάσσουν ψηφοδέλτια.
Είναι και οι διάφοροι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι αλλά και οι υποστηρικτές τους που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και από καφετέριες, σε ταβέρνες και όπου αλλού νομίζουν ότι θα συναντήσουν υποψήφιους ψηφοφόρους και όλοι αυτοί (καθώς είναι πάρα πολλοί) είναι που δίνουν ένα επιπλέον χρώμα στην όλη προεκλογική παράσταση.
Το καλύτερο όμως είναι ο πόλεμος της τούρτας.
Κάποτε σχεδόν κάθε κινηματογραφική κωμωδία, που ήθελε να έχει εμπορική επιτυχία, έπρεπε να έχει και έναν χαβαλέ με τούρτες που εκτοξεύονταν στα πρόσωπα των κομπάρσων και των πρωταγωνιστών.
Στη χώρα μου λοιπόν, τούρτες από λάσπη δίνουν και παίρνουν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Μετά τις εκλογές ωστόσο λες και πάνε όλοι στο καθαριστήριο, και ούτε γάτα ούτε ζημιά, όπως λένε.
Περίεργο!
Κανείς ή σχεδόν κανείς για να είμαι περισσότερο ειλικρινής δεν καταφεύγει τελικά στη δικαιοσύνη.
Στην προεκλογικό αναμέτρηση «μπαίνουν» ακόμη και θέματα που θα έπρεπε να θεωρούνται υπεράνω τέτοιων επικίνδυνων παιχνιδιών.
Θέματα που έχουν σχέση με το μέλλον της χώρας, την υγεία των κατοίκων και την ψυχική εν γένει κατάσταση των πολιτών της.
Αυτά όμως γίνονται μόνο στη χώρα μου.
Οι εκλογές στη χώρα μου είναι μια ευκαιρία
να διασκεδάσει ο κόσμος και να ξεσκάσει
από τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Είναι μια ευκαιρία να εκτονωθεί και να νιώσει λίγο εξουσία, στο μερίδιο που του αναλογεί φυσικά, αφού
όλοι έχουν στην κατοχή τους εκείνη τη μία πολύτιμη ψήφο μέχρι τη στιγμή που θα ψηφίσουν.
Μία ψήφος, αλλά πολλές φορές είναι θαυματουργή αφού μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Κάποιοι βέβαια έχουν και περισσότερες, ανάλογα με το πόσους επηρεάζουν.
Παππούδες και γιαγιάδες, ξεχασμένοι πάρα πολύ καιρό, ξαφνικά γίνονται το μήλο της έριδος ανάμεσα στους συγγενείς για το ποιος θα τους πάει να ψηφίσουν στην κάλπη.
Ξαφνικά άγνωστοι άνθρωποι, σου χαμογελούν σε χαιρετούν στον δρόμο και σου σφίγγουν το χέρι.
Φίλοι και συγγενείς ξανασυναντιόνται έστω και για λίγο και ανταλλάσσουν ψηφοδέλτια.
Είναι και οι διάφοροι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι αλλά και οι υποστηρικτές τους που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και από καφετέριες, σε ταβέρνες και όπου αλλού νομίζουν ότι θα συναντήσουν υποψήφιους ψηφοφόρους και όλοι αυτοί (καθώς είναι πάρα πολλοί) είναι που δίνουν ένα επιπλέον χρώμα στην όλη προεκλογική παράσταση.
Το καλύτερο όμως είναι ο πόλεμος της τούρτας.
Κάποτε σχεδόν κάθε κινηματογραφική κωμωδία, που ήθελε να έχει εμπορική επιτυχία, έπρεπε να έχει και έναν χαβαλέ με τούρτες που εκτοξεύονταν στα πρόσωπα των κομπάρσων και των πρωταγωνιστών.
Στη χώρα μου λοιπόν, τούρτες από λάσπη δίνουν και παίρνουν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Μετά τις εκλογές ωστόσο λες και πάνε όλοι στο καθαριστήριο, και ούτε γάτα ούτε ζημιά, όπως λένε.
Περίεργο!
Κανείς ή σχεδόν κανείς για να είμαι περισσότερο ειλικρινής δεν καταφεύγει τελικά στη δικαιοσύνη.
Στην προεκλογικό αναμέτρηση «μπαίνουν» ακόμη και θέματα που θα έπρεπε να θεωρούνται υπεράνω τέτοιων επικίνδυνων παιχνιδιών.
Θέματα που έχουν σχέση με το μέλλον της χώρας, την υγεία των κατοίκων και την ψυχική εν γένει κατάσταση των πολιτών της.
Αυτά όμως γίνονται μόνο στη χώρα μου.
Στην Ελλάδα είναι πολύ φυσικό, όλα να γίνονται διαφορετικά γιατί είναι η χώρα των ανθρώπων που αφιλοκερδώς προσφέρονται να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο.
Είναι η χώρα όπου όλοι, τουλάχιστον οι άνθρωποι που θέλουν να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο, έχουν υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Φιλικά πάντοτε
Πάν Καρτσωνάκης
Είναι η χώρα όπου όλοι, τουλάχιστον οι άνθρωποι που θέλουν να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο, έχουν υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Φιλικά πάντοτε
Πάν Καρτσωνάκης
